Digmaan ang Solusyon "Ang Karamdaman"

"Corruption plus chaos multiply by arrogance equals total destruction minus hope divided by personal interest equals self-preservation"

- Loglog

----

Mayaman ang Pilipinas sa maraming aspeto. Sa 114,830 milya kwadrado nitong kalupaan ay angkop ng pagtaniman. Sama mo na ang magandang klima nito. Sagana sa mga yamang mineral tulad ng gold, nickel, copper, iron, zinc, silver at marami pang iba. Bukod dyan napapaligiran ang Pilipinas ng mayaman na karagatan at dagat. Ang Sulu Sea (na tawiran ng mga Pilipinong nag-aasabalutan papunta sa Sabah), ang karagatang Pasipiko (ang dadaanan ng eroplano ng mga mag aabroad papuntang Amerika), ang Timog Dagat Tsina (na kinahihimlayan ng Spratlys na malapit ng ipagbili ng gobyerno)

Binubuo ng mahigit pitong libong malalaki at maliliit na isla. Halos siyamnapung milyong naninirahan at ang halos kalahati ng populasyon ay nag-iimpake na sa bayang walang pakinabang at papalubog ayon sa kanila.

Mga nakabibinging pagkalam ng sikmura, mga nakariwariw na "Bwahahaha!!!" ng mga demonyong naninilbihan kuno, mga nakapangyayamot na tinig galing sa mga mamamayan nito na "Bahala na!!!" ang laging bukangbibig...

Maraming proyekto ang pamahalaan ngunit wala ni isa ang may pangmatagalang solusyon para sa nag aapoy nitong lagnat. More projects means more kickback nga naman

Buhay parin ang rehiyonalismo!!! Ang mga Ilokano ay para sa mga Ilokano!!! Ang mga Bisaya ay sa mga Bisaya lang... at makikipagpatayan ang mga Muslim para sa mga kapwa nilang Muslim. Mahirap na raw maalis ang ganitong ugali ng mga Pilipino. Kutyaan, inggitan, palakasan na patuloy na dumadaloy sa lipunang unti unti ng nabubulok dahil sa mali nilang siste.

Mas tama yata kung ang Pilipino ay para sa Pilipino. Isantabi ang lenggawahe at dialekto, ganung parepareho naman tayong bumoboto kada dalawang taon...

Ni isang beses hindi pa nagkaisa ang mga Pilipino bilang isang solid na bansa laban sa mga mananakop o maging sa kapwa nilang tirano. Sa simula pa man na dumating ang mga Kastila, napansin na nila na may iba't ibang pinuno ang mga sinaunang Pilipino. Walang sentralisadong pamahalaan na namumuno sa Pilipinas, payapa nga ang pamumuhay ng mga ninuno natin noon, wala naman ni isa ang nagnais na pag isahin ang Pilipinas bilang isang matatag na bansa.

Sa tulong lang ito ng mga mananakop kaya naging bansa na ang noo'y binubuo lamang ng kalatkalat na kaharian. Bakit kaya hindi naisip ng nakaraan henerasyon na pag isahin ang Pilipinas? Walang pinanganak na Alexander the great sa Pilipinas na nagnais na pagkaisahin ang populasyon nito laban sa Persia... o ni Shi Huang Ti ng Tsina na nagbuo ng unang imperyo sa bansa, ang dahilan kaya may Tsina ngayon, bagamat mabagsik na pinuno.. napanatili naman nila ang kulturang hanggang ngayo'y pinagmamalaki ng mga Tsino at maging tayo na kung minsan pinipilit na ipasok ang lahi natin sa kanila...

Nanahimik nalang ang mga Pilipino, walang nangahas at nakuntento nalang sila.

Kudos kana Lapu-Lapu, Lakandula, Soliman at ilang datu na lumaban para sa kalayaan. Pansariling motibo man ang kanilang ipinalaban, hanga parin ako sa kanilang pinamalas. Kung sinuportahan lang ng nakararami ang mga makasaysayang pangyayaring ito, siguradong malaki ang pagbabago ng takbo ng istorya ni Juan dela Cruz. Hindi man tayo katoliko ngayon, napanatili naman natin ang ating kulturang unti unting naglalaho sa kasalukuyan. Ayun ang pinakamahalaga, tsaka siguro maiintindihan naman ito ni Hesus diba?

Kulang lang siguro tayo sa pagkakaisa. Nagtagumpay man si E. Aguinaldo noon na patumbahin ang mga Kastila (syempre sa tulong ni Uncle Sam), hindi nito napanatili ang katatagan ng pagkakaisa. Umiral sa kanya ang rehiyonalismo, nagsumiksik siya sa mga taga Cavite... kaya nauwi siya sa Palanan at pumirma ng pakikipag alyansa kay Uncle Sam noong April 1,1902... April Fool!!!

Ang mga Pilipino ang unang nagtatag ng republika sa Pilipinas sa Asya. Ano pa ang sense nito kung sa bandang huli hindi nasagip ang pinagmamalaki natin sa mga Kano?

Next Post: Digmaan ang Solusyon "Demos Kratos" (Posted January 15, 2009)

Super Duper Crush -- Revisted

"Ang parte na tinupi, pinunit at sinunog para sa ikakabitin ng blog series na ito. Ang bahaging nawawala... Ang papel na pinampunas nalang sana ng puwet.

Super Duper Crush Revisited"

Habang nakatitig sa kawalan, habang blanko ang isip dahil gusto lang mag relax. Nakahiga sa kama nang bisitahin ako ng mga korning ideya. What if isulat/ipublish ko sa blog ang nawawalang parte na tinago ko sa oven ng mahabang panahon. (Literal na oven yan, wag ng magpakadeep.. di figure of speech yan)

Directors cut kong pelikula ang usapan; Heto ngayon ang idadaldal ko sa araw na ito. Walang kongkretong rason kung bakit hindi ko ito pinublish kasabay ng mga naunang parte. Basta ang alam ko tinatamad akong mag encode noong araw na iyon...

Super Duper Crush (Revisited)

"Ang Nawawalang Parte"

*Nangyari ito mga ilang araw bago ako binasted ni SDC...

P.S (Pahabol sulat)

Magdala ng maraming maraming tissue.. Hardcore toh... madugo... nakakaiyak...

7:30 ang pasok namit at uuwi kami ng 9:00 ng gabi. Sabihin na nating 2 araw lang ang pasok. Pero lintik naman ang schedule na yan, 12 hours kang makikinig ng mga dakilang karanasan ng mga professor, dagdagan pa yan ng mga nakakaantok na sermon, mga english na sangkaterbang grammatical errors at worst walang professor na pakikinggan.. 1 at kalahating lang ang bakante namin at maaring maging 8 oras ito kung nag-AWOL ang teacher ko.

Sa positibong pananaw, minsan kinakatuwa ko pa na lumiban sa klase ang prof na last subject para makauwi nang maaga. Hassle naman kung yung oras ng prof ay nasa kalagitnaan ng schedule at unang subject. Gigising ka ng maaga, maliligo ngnagyeyelong tubig tapos dadatnan mo sa classroom mga teenager na nagdadaldalan. At may magbabalita sayo na naka-mcdonald smile na "Walang klase at isang araw pa ang hihintayin bago ang susunod na subject." Putik antagal nun hah. Buti kung kapitbahay mo lang ang eskwelahan mo. Linsyak!!! Kailangan ko yatang gumastos ng Php.20 papasok at papauwi. (kwarenta pesos kada araw at kung saturday kung saan walang discount ang mga estudyante... dagdag sais pesos)

Teka parang far-out na sa tunay na paksa. Puro student grivances na ito hah... (Ubo!! Ubo!!)

Ok nag umpisa lahat nang nag-AWOL ang professor ko sa last subject. Dahil sa gusto ko pang tumambay dahil ayaw ko pang umuwi, wala akong ginawang matino kundi tumunganga sa corridor. Nakipag-daldalan to the max sa mga kaklase kong to the maximmum level din kung usapan ang daldalan..

Makalipas ang ilang minuto ng pagdadaldalan tungkol sa nangyayaring politika sa bansa na napunta sa kabobohan ng mga Pinoy na napunta naman sa eleksyon at natapos sa anime. Hindi ko alam kung bakit nauwi sa Naruto, Voltes V, Gokue ang usapan. Siguro parang napansin ng mga kasama ko na nakakatamad palang pag usapan ang politika. Ang masama nga lang, hindi ako gaanong makarelate sa mga kwentong anime... kaya imbes na manatili sa usapang di naman makakakonek. Napagdesisyunan ko nalang na bumaba sa 5th floor (gamit ang parachute) para magpahangin sa labas. Magpahangin na lamang sa labas ng campus para makalanghap ng sariwang hangin. Putik imbes na fresh air, puro usok ng tambutso ang pumasok sa lungs ko. Napabili nalang tuloy ako ng sigarilyo.. Usok lang din naman ang papasok sa baga ko, bibilin ko nalang ito, nakatulong pa ako sa bayan (Bilyong piso ang kinikita ng gobyerno dahil sa lintik na industriyang ito)

Napagtanto ko na wala na rin naman akong gagawin sa loob ng campus. Ano pa ang pinapalagi ko dito. Umakyat agad aq sa 5th floor (gamit ang kanyon sa circus) upang kunin ang mga gamit na naiwan ko sa taas. Nang makuha ang mga gamit, mabilis akong lumabas sa silid. Hindi na ako nagpaalam sa mga kachitchatan ko kanina dahil parang sobrang makakaistorbo ko sa kanila. Masyadong seryoso ang pinag uusapan... Muka silang problemado sa kung sino ang mas malakas si Naruto ba o si Sasuke!!!

Jobs done!!! Makakauwi narin at makakapagpahi... May biglang humarang sa akin na mga kaibigan ko na higher year. Niyaya nila akong uminom, at dahil di naman ako marunong tumanggi at ang alam ko lang na isagot ay "Sige." Napasama ako sa kanila para maglaseng. Isa pang dahilan ay dahil kasama sa nasabing laklakan session si super duper crush. Sinama ko rin ang isa kong kaklase para kung sakasakaling ma out of place meron akong makakasama sa sariling mundo ko.

Assstteeggg!!! Kasama ko Crush ko!!!

Hindi naman ako gaanong nailang at nanibago sa mga kasama ko. Masaya at sulit namang ang laklakan session kasama sila. Dagdag saya pa dahil sa apat na tao lang ang layo ko kay crush. Makalipas ang isa at kalahating oras, ako na ang tanggero at katabi ko na si super duper crush (kinikilig ako)

Nakasanayan kong magyosi habang umiinom kaya for the 1st time, nakita ako ni crush na naninigarilyo. Astig pa nga dahil humits siya sa yosi ko. Lubos akong natuwa dahil nalaman ko na hindi siya marunong magyosi. Siguro epekto lang ng kalasingan kaya niya nasubukan ang paninigarilyo. Hithit buga siya patunay na dehins siya marunong.

Dumaan ang ilang minuto at napansin kong nahihilo na si crush at humiling na humiga sa balikat ko.

Pabiting tanong: Kung ikaw ay tatanungin ng crush mo kung pwedeng ihiga ang ulo niya sa balikat mo... anong isasagot mo?

Ang sabi ko sa kanya, "Wag kang mahiga, mahihilo ka lalo." Kung pananatsing lang ang habol ko, siguro nakahiga na siya. Ngunit dahil sa nagmamalasakit at gusto kong mawala ang kanyang kalasingan. Hindi ako pumayag.

Underconstruction

Magic Wand

Tatlong beses tuwing weekdays... dalawang beses naman kapag weekends... Apat hanggang anim na episodes kada araw... Ganyan ako kaadik manood ng "Fairly Odd Parents". Kung ngayon lang kayo pinanganak... ang cartoon na ito ay mapapanood sa nickelodeon. Ito ay tungkol sa average kid na may 2 magical faries. Siya ay si Timmy Turner na laging nakasuot ng pink cap at damit. Lahat ng iwish niya ay natutupad. Bagamat may mga limitasyon sa lahat ng kahilingan, masasabi ko paring napakaswerte ni pareng Timmy.

Fairies, Genies... ayan nalang ata ang pag-asa ng Pilipinas...

Halos sampung milyong Pilipino ang nagugutom....

Tatlumpu't limang milyong Pilipino naman ang kumakain ng hindi sapat ang nutrisyon... Nagtitiis sa mga noodles na kulang na kulang ang bitamina para sa pangangailangan ng katawan. Halos lahat ng mga politiko ay manloloko at magnanakaw.
Libo libong Pilipino kada taon ang nag iibang bansa dahil walang mahanap na matinong trabaho sa Naspi... Libo libo din ang istoryang inuuwi ng mga bayaning OFW na biktima ng exploytasyon, pang aabuso, panggagahasa, pambubugbog... Sa kabila ng mga kwentong bangungot, marami parin ang umaalis para magtrabaho sa labas ng dalampasigan ng Pinas...

Araw araw may pasabog ang gobyerno... hindi mo na alam kung ano ba ang totoo...

60-65 na iskolar ng bayan ang pilit sinisiksik ang sarili sa silid na pang 45 ang kapasidad. Daan daang libong kabataan naman ang napapariwara ang buhay dahil sa bawal na gamot. Libong bata rin ang nagtatrabaho imbes na naglalaro at nag aaral...

Isa sa bawat Pilipino kada oras ang nakakaisip ng pagbabago... anupa ang halaga nito kung madami naman ang isusuko ang pagka-Pilipino nila dahil sa kahirapan na dulot ng pagka-Pilipino...

Ano ba talaga ang solusyon sa nagpatongpatong na problema ng Pilipinas?

Magic Wand na ba ang nahuhuling remedy sa inaapoy ng lagnat na bansa...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(Walang kwentang post... wag seryosohin)

Next Post: "Alamat at Historya...

Posted December 15, 2008