"Love distills desire upon the eyes, love brings bewitching grace into the heart."
-Euripides
Halos anim na taon ang nakalipas nang mag simula ang pahina namin sa nobelang ito. Bago pa man makilala ang limang babaeng nagtrip sa "chaotic" kong buhay, nauna na siyang gumulo nito. Siya ang ikaanim kong inirog bagamat nahuli lang ng konti naging mag on din sa bandang huli. Anim na taon din ang nilakbay ng aming kwento bago pa man kami naging mag boypren at gelpren. Maraming dumaang paepal sa aming lyf bago napagtripang "Tayo nalang Bogs"
Isang istoryang tumakbo ng higit limang taon. Di ko masasabing tuloy tuloy ang kabalbalang ito. Paputol putol ang kwento parang kung kailan lang nasa mood o tinadhana ni San Pedro kami nagtatagpo. Masasabi kong kay inam naman na nakilala ko siya. Alam ko ding masaya siya kahit papaano. Kahit sa bandang huli parang natapos lang sa ewan ang lahat. Pero bago ang kaewanan. Bago ang pagsisisi sa huli tiba dapat yung umpisa muna na bulag pa kaming dalawa sa katarantaduhang kung tawagin ay pag ibig...?
Tama heto ang simula...
2nd year high school ako noong nung magtagpoang landas namin. Batang bata, walang alam sa ikot ng buhay, naniniwala pa na ang mundo'y maraming butterflies, unicorns, mababait na elves at masasayang payaso. Sa madaling salia okies pa ang layf... Di ko pa kasi nakakameet ang greatest sagabal sa buhay ko tulad ng mga professors, guards at... at... professors na malupit...
Dalawa nga lang sa tinging ko ang problema ng 2nd year students, ito ay ang pagkaparanoid sa pag iisip kapag naging 3rd year na at ang sandamakmak na tigyawat na mahirap maalis. Dito kasi dumadating sa isang tao na kailangan mo ng magtraining sa pag aalaga ng iyong katawan. Mangangamoy ka na kasi sa "stage" ng kabataan mo kaya kailangan mo na ding mag tawas o mag roll on...
Ang maganda lang sa 2nd year ay panahon ito na kung saan batang bata ka pa pero kaunting hakbang dalaga at binata ka na. Hindi tulad ng 1st year na karamihan ay nagpupunas ng sipon sa kwelyo ng unipormeng pinalantsa pa ni mama... o kaya ang 3rd year at 4th year na nag uumpisa kang mahook sa masamang bisyo. Masasabi ko pa ding maayos ayos pa ang unipormeng suot suot mo at di gusot noong 2nd year ka kamo.
Ibang klase talaga ang 2nd year kagaya ng babaeng nakilala ko. Simple, cute at pakiramdam ko hindi pa nakakaranas makagawa ng mortal sin. Super bait niya kasi. Doon niya ako nadale. Sa totoo lang hindi naman talaga ako mahilig sa tupa pero pagdating sa kanya tumitiklop ako.
Isang araw maaliwalas ang panahon. May mga butterflies, lumilipad na pegasus, tumatawang elves, nagsasayaw na mga may mukhang puno sa paligid ko... (wag isiping adik si sumulat... talagang madami akong imaginary friends noong bata pa ako...) Ilang linggo na ding nag uumpisa ang klase. "Stable" pa naman ang buhay estudyante ko. Kaunting takdang aralin, di kahirapang pagsusulit, kakarampot na chalkdust sa sahig, malinis na silid. In short, malayu layo pa ang end of the world. Di pa nanggigipit ang mga guro kaya dapat magpapetiks petiks muna. Ayos ang ambiance ng silid... siguro naman mas ayos ang mga kasama kong nakaupo. Maraming bagong mukha... Bagong personalidad... bagong tao.. Friendly yata ako nun o walang sumpong kaya panay ang lipat ko ng upuan... Nangangapit upuan na tila nangangapanya para ibotong pangulo ng klase...
(Di naman talaga ako nangapit upuan... isa lang naman ang tinabihan ko bukod sa seatmate kong weird kausap)
Sino pa eh di si Rose... Tama si Rose...
Isang istoryang tumakbo ng higit limang taon. Di ko masasabing tuloy tuloy ang kabalbalang ito. Paputol putol ang kwento parang kung kailan lang nasa mood o tinadhana ni San Pedro kami nagtatagpo. Masasabi kong kay inam naman na nakilala ko siya. Alam ko ding masaya siya kahit papaano. Kahit sa bandang huli parang natapos lang sa ewan ang lahat. Pero bago ang kaewanan. Bago ang pagsisisi sa huli tiba dapat yung umpisa muna na bulag pa kaming dalawa sa katarantaduhang kung tawagin ay pag ibig...?
Tama heto ang simula...
2nd year high school ako noong nung magtagpoang landas namin. Batang bata, walang alam sa ikot ng buhay, naniniwala pa na ang mundo'y maraming butterflies, unicorns, mababait na elves at masasayang payaso. Sa madaling salia okies pa ang layf... Di ko pa kasi nakakameet ang greatest sagabal sa buhay ko tulad ng mga professors, guards at... at... professors na malupit...
Dalawa nga lang sa tinging ko ang problema ng 2nd year students, ito ay ang pagkaparanoid sa pag iisip kapag naging 3rd year na at ang sandamakmak na tigyawat na mahirap maalis. Dito kasi dumadating sa isang tao na kailangan mo ng magtraining sa pag aalaga ng iyong katawan. Mangangamoy ka na kasi sa "stage" ng kabataan mo kaya kailangan mo na ding mag tawas o mag roll on...
Ang maganda lang sa 2nd year ay panahon ito na kung saan batang bata ka pa pero kaunting hakbang dalaga at binata ka na. Hindi tulad ng 1st year na karamihan ay nagpupunas ng sipon sa kwelyo ng unipormeng pinalantsa pa ni mama... o kaya ang 3rd year at 4th year na nag uumpisa kang mahook sa masamang bisyo. Masasabi ko pa ding maayos ayos pa ang unipormeng suot suot mo at di gusot noong 2nd year ka kamo.
Ibang klase talaga ang 2nd year kagaya ng babaeng nakilala ko. Simple, cute at pakiramdam ko hindi pa nakakaranas makagawa ng mortal sin. Super bait niya kasi. Doon niya ako nadale. Sa totoo lang hindi naman talaga ako mahilig sa tupa pero pagdating sa kanya tumitiklop ako.
Isang araw maaliwalas ang panahon. May mga butterflies, lumilipad na pegasus, tumatawang elves, nagsasayaw na mga may mukhang puno sa paligid ko... (wag isiping adik si sumulat... talagang madami akong imaginary friends noong bata pa ako...) Ilang linggo na ding nag uumpisa ang klase. "Stable" pa naman ang buhay estudyante ko. Kaunting takdang aralin, di kahirapang pagsusulit, kakarampot na chalkdust sa sahig, malinis na silid. In short, malayu layo pa ang end of the world. Di pa nanggigipit ang mga guro kaya dapat magpapetiks petiks muna. Ayos ang ambiance ng silid... siguro naman mas ayos ang mga kasama kong nakaupo. Maraming bagong mukha... Bagong personalidad... bagong tao.. Friendly yata ako nun o walang sumpong kaya panay ang lipat ko ng upuan... Nangangapit upuan na tila nangangapanya para ibotong pangulo ng klase...
(Di naman talaga ako nangapit upuan... isa lang naman ang tinabihan ko bukod sa seatmate kong weird kausap)
Sino pa eh di si Rose... Tama si Rose...
-----------------------------
Kung nasagwaan ka sa simula... mas masasagwaan ka sa susunod na kabanata...
Heto ang pagpapatuloy ng kwentong pag ibig ni Loglog...
Heto ang pasuka... pindutin mo nalang >>> -()-
Kung nasagwaan ka sa simula... mas masasagwaan ka sa susunod na kabanata...
Heto ang pagpapatuloy ng kwentong pag ibig ni Loglog...
Heto ang pasuka... pindutin mo nalang >>> -()-
No comments:
Post a Comment