Loglog Quotes

Democracy fails us if concience and human determination for change co-exist with personal interest and greed. If change fails humanity then self preservation is at stake. We are now in a climatic stage of human suffering. We are now revolutionaries. - Loglog
___________

Extinction is inevitable if change does not exist in the hearts of a species. - Loglog

_________

I believe in
God but i dont have faith in an institution who tell they knew God very
well. - Its faith that matters most, not the hypocrisy and ignorance of
politically motivated faction - Loglog

_________

Corruption
plus chaos multiply by arrogance equals total destruction minus hope
divided by personal interest equals self-preservation" - Loglog

________

"Before greatness, before notoriety, before fame... You at 1st a fool lost in a milleau of mediocrity. After greatness, you will not be forgotten but no one wanted to be like you."

__________

"Love not moves in mysterious ways. We have instinct to give love and badly needed to receive it to someone.So love is not mysterious, it is natural. We're born to love."

__________


"Dreaming is the easy part. Living the dream is the hard one. And giving up is the easiest."

__________


"If you want more, don't be content. If you want to be happy, be content."

__________


TAGALOG QUOTES

****

Sa Pilipinas lang yata nangangako ang mga kandidato na papayamanin niya lahat ng Pilipino. Sa Amerika iba naman... Gusto nilang masugpo ang kahirapan sa pamamagitan ng pagpaparami ng mga Middle Class -Loglog

___________

Meron akong nilalang na pinaliwanagan kung ano ang global warming... Nang magkita kame di daw siya makatulog... wala na daw bang solusyon... sabi ko meron... ikaw...

____________

Kaya natatakot tayo dahil sa simpleng dahilan lang... naduduwag tayo kasi wala pa tayong karanasan sa bagay na kinakatakutan natin... - Loglog

____________

Ano kaya kung mamatay ka ngayon at nakaharap mo ang Diyos.. tapos di pala ung dyos na inaakala mo ang makikita mo.. o kaya naman ang Dyos pala ay si Elvis Prestley!! Malay natin tiba! - Loglog

____________

"Ang panliligaw ay proseso ng
pagpapakilala sa tao na di naman ikaw. Ito ang matinding panlilinlang na
kinakagat ng mga nalinlang agad sa mga kasinungalingang likha ng mga
matatamis na pang uri at panggalan." -Loglog

_____________

"Naaawa tayo sa mga pinapalayas na street vendor sa bangketa. Nahahabag sa inang pinagtakpan ang kasalanan ng anak. Naiinis tayo sa mga nagpapatupad ng batas."

_______________

"Obligasyon mong pumili ng gusto mo at karapatan mong maging masaya."

_______________

"Walang nagtatagumpay sa taong nakukuntento lang sa maliit"

_______________

Ano sabi niya?

Ang lenggwahe ang pinakasandigan ng pagkakaintindihan at pagkakawatak ng tao. Marami na ding digmaan ang nilikha ng di pagkaka unawaan ng tao. Pero kahit naman magkataon na iisa lang ang lenggwahe ng daigdig, mauuwi pa din tayo sa hindi pagkakasundo. Ang salita, titik, pangugusap ba ang problema o talagang tao mismo

Hindi ko na nga dapat itanong ito sa inyo dahil alam ko naman na tao ang isasagot niyo. Gayong tao nga at hindi ang lenggwahe ang salarin ng di pagkaka unawaan ng tao. Pilit pa din nating nilalayo ang ating sarili sa kasalanan. Tao nga may sala pero malinis ang konsensya ng lahat. Walang gustong maging parte ng problema at maging solusyon nito.

Komunikasyon?

Pagsasalaysay, debate, pagtatanong, tsismisan, daldalan ng mga estudyante, palitan ng murahan ng mga magkakapitbahay, knack knack joke ng mga kongresista at senador, maka-tulong laway na SONA ng pangulo at pagmamakaawa ng pulubi sa kalye...

Ayan ng komunikasyon...

Bata pa man, nag uumpisa nang mahasa ang tao sa tama at wastong paggamit ng mga salita. Ang normal na bata ay may alam na pitong libong salita. Kasama na doon ang Putang ina mo, gago, tanga at pak yu....

Dalawang bata naglalaro sa harap ng bahay namin

Bata1: Iiyak na yan...
Bata2: Putang ina mo!
Bata1: Tang ina mo minura ba kita.Pikon. Pakshet!
Bata2: Putang ina mo! Putang ina mo! Baho ng puke ng nanay mo!

Mamaya maya dumating na ang matatanda para pangaralan ang mga bata...

Matanda1: Lintik na mga bibig niyo! Ayan ba ang tinuturo ng magulang niyo...
Matanda2: Mga putang inang mga yan... dito maglalaro tapos mamaya maya magmumurahan... mga Putang ina talaga..
Matanda1: Mga Putang ina ninyo... magsi uwi na nga kayo sa mga puke ng mga ina niyo.

Kung akala niyo tapos na ang makulay ng usapan ng matatanda at bata baka dun ay nagkakamali kayo...

Bata1: Putang ina mo! (Sabi sa mga matatanda)
Bata2: Pak yu! (Naka turo ang hinlalaki sa matanda din)

Ang kabataan ay pag asa ng bayan - Dr. Jose Rizal (Naka crossfinger si Rizal)


Sabi ng titser ko, ang salita ay nagmula daw sa mga tunog na likha ng kalikasan. Impluwensya raw nito ang mga kanta ng ibon... wasiwas ng sanga ng puno, pagkulog, pagpatak ng ulan at marami pang mga iba't ibang mga ingay na likha ng paligid... Mapalad pa din ang tao na naunang nadiskubre ng tao ang komunikasyon kaysa sa cellphone... Sa awa ng Diyos, (hingang malalim) Isipin mo nalang kung nauna ang cellphone na ma imbento. Siguraong malaki ang magiging impluwensya nito sa pagmumura ng tao... Magmimistulang mga robot ang usapan ng tao... Ang mas masakit pa doon ay ang mga parrot na gumagaya sa sinasabi ng tao ay nagsasalita nalang ng tunog Nokia Tune... tsk!

Iba na talaga ang narating ng lenggwahe ... nagsimula sa "non verbal" na pag uusap noong unang panahon... hanggang sa paggamit ng mga larawan na napunta sa latin na inugatan ng Ingles, Pranses, at Spanish... Ang dating lenggwaheng latin na karaniwang ginagamit sa pakikipagtalastasan sa Europa ay na phase out na sa dila ng mundo at common na ginagamit nalang sa pangsimbahan at pangkulam... Nagpapatunay na wala talagang permanente sa daigdig . Umiikot ang mundo at kasabay nun ang paraan ng pakikipag usap.

Sa Pilipinas palang, kung ikaw ay sumubok na magkulong ng limang taon. Paglabas mo, Ibang iba na agad ang paraan ng pag uusap. Gay Language o gay-Lingo ang in, limang taon ang nakakaraan. Mapa bakla, tomboy, straight na lalake at straight na babae ma'y na hook sa makabagong salitaang ito...

Natatandaan ko tuloy noong dekadda 90's, usong uso ang pagbabaliktad ng mga salita. Halimbawa ang salitang takot ako ay ginagawang oka tokat o ang gago na ogag Kung mabagal at di sanay sa paraang ganito. . wala ka ng choice kundi maghanap ng puno at doon magbigti...

Sa kasalukuyan, bagamat ang gay language ay hindi pa din naglalaho o nababawasan ang gumagamit. May isa na namang rebolusyon ng makabagong pananalita. Hango ito sa paraan ng pagtetext at malamang maging parte na din ng diksyunaryo... Jejeje


Buwan ng wika...

(UnEdited)

Alamat at Historya (Chapter 2 - Part 1)

(Chapter 2 - Part 1-)

Ang mga madaldal at
tagapakinig

{Mitolohiya}

Soon

June 29, 2010

UnEdItEd

Nakapost sa

LINK - Alamat at
historya

Bawal magpa-blonde ng kuko...

"I'm tired of hearing it said that democracy doesn't work. Of course it doesn't work. We are supposed to work it."
-Alexander Woollcott

Alas onse na nang magising ang kaluluwa ko. Sobrang "excited" ako kaya natagalan pa akong makatulog. Matapos ma-iligpit ang higaan agad na akong bumaba. Bukas ang t.v, nakatutok si erpat. Ayos ang programa sa telebisyon, ayos ang eleksyon. Bago ko man gawin ang karapatan at obligasyon ko, napili ko munang manood ng palabas sa telebisyon. Automated ang eleksyon pero ga-kilometro ang pila. Maraming kapalpakan ang nai-ulat na nakapanlulumo kung pakikinggan. Puro negatibo, depektibong makina at mga agresibong botante na gusto lang magpasok ng balota sa PCOS.

Nakakalungkot isipin na may mga lugar na malas at sira lahat ang PCOS machine. Mas nakakalungkot sa paningin ang aleng nagpupumilit pumasok sa presinto na sarado para lang makaboto. Kahit nasa kaunting oras lang na na-air siya sa balita, kitang kita mo sa mata niya ang kagustuhang makaboto. Nakakaawa ang kalagayan ng ale pati na din ang daan daang Pilipinong nasa likuran niya na nagsusumiksik para sa botong lilikha ng bagong kapalaran at pag-asa ng bayan.

Medyo napigilan ako ng kaunti at nagmuni-muni. Sa mga napanood at nakita sa telebisyon napag-isip isip kong wag na lamang bumoto. Dala ng pagkadismaya at katamaran kong pumila kaya nag aalangan na ako. Naranasan ko kasi ang lahat ng klaseng pagkulo sa tuwing makikilinya sa ga-milyang pila. Kukulo ang ulo mo sa init at pati na rin ang tiyan mo sa gutom.

Pero sa kabila ng hatak ng katamaran, bigla kong naalala ang mga sinasabi ko sa mga kaklase , katropa at kaselda. Kung hindi ako boboto para ko nalang sinampal sa mukha ang bawat salitang pinagsasabi ko sa kanila.

Nagbait baitan pa ako noon para makumbinse lang silang bumoto. Sinabi ko pa na sayang kung di sila boboto, di nila mararanasang makabilang sa milyong milyong Pilipinong magiging parte ng makasaysayang araw na ito.

Nakumbinse ko naman silang bumoto at iboto ang presidenteng bet ko. Kaya nagpursige pa din akong pumunta sa eskwelahang pagbobotohan ko.

Teka teka...

Kailangan maligo muna bago ang lahat. Dapat mag-amoy "baby" muna... Mahaba ang pila, ibigsabihin dapat mahaba din ang proteksyon ng katawan. Linisin din dapat ang hintuturong pagpapatakan ng indelible ink. Nakakahiya sa maglalagay kung makita na yuck yuck ang nasabing daliri. Hayaan nalang ang siyam na daliring di naman ma-oobligang mabahidan ng asul na tinta.

Basta tinitiyak kong kumikinang ang makasaysayan kong hintuturo...

---------------

----------

-----
--
-
May kasunod pa...

Soon...

Next post: Bobo-to-ka-ba-.-A-k0-bobo-to

Soon kapatid...

Alamat ng Kuto

"Sin is not hurtful because it is forbidden, but it is forbidden because it is hurtful"

- Benjamin Franklin

Noong unang panahon, bago pa man likhain ng Diyos sina Adan at Eba, bago pa man umepal ang ahas na nagsasalita at nagpahamak sa sanlibutan... at bago ma "Discover" ng tao ang kasalanan... Lumikha muna ng "prototype" na tao ang Diyos. Gusto niya lang ng mag "understudy" para wag pumalpak ang kanyang obra sa hinaharap.

Nang likhain niya ang unang tao... agad niyang pinartneran ito ng babae. Di pa niya pinangalanan ang dalawang nilalang na ito.. kasi nga tiba "understudy" muna...

Nang matapos niya ang babae... itinira ng Dyos ang dalawa sa paraiso. Sinabi niya din na lahat ng mga gulay, prutas, hayop at ang katubigan ay kanila. Pati ang punong pinagbawal ng Diyos kana Adan at Eba ay ayos lang kahit kainin nila.

Mahaba ang buhok ng dalawang ito. Yung lalake mukhang "hippies" na nagdadamo habang minumura ang gobyerno samantalang ang babae ay konti nalang ay kasinghaba na nito ang buhok ni Rapunzel. Nagkakapalan din ang buhok nila sa kilikili. Imaginin niyo nalang ang 30 years old na babaeng kahit isang beses ay di nakaranas ng magbunot ng buhok sa "armpit" Sa lalake normal naman ang may buhok kaya wag nang masagwaan.

Di tulad ngayon na ang silbi lang ng buhok ay pampapogi at pampaganda. Ang "purpose" ng buhok ay para malaman ng dalawa kung gaano na kadami ang nilalabag nilang kautusan ng lumikha sa kanila.. Sa bawat isang kasalanan ay katumbas ng isang pirasong buhok ang malalagas.

Makalipas ang sampung taon ang dalawang nilalang na ito ay nakalbo. Dahil sa pagmamahal ng Diyos pinatubo niya ulit ang lahat ng nawalang buhok sa ulo ng dalawa. Binalaan ng maawaing panginoon na iwasang lumabag sa kautusan niya kung hindi ay mawawalan ulit sila ng buhok. Tumugon naman ang dalawang makasalanan at nangakong gagawin nila ang lahat para iwasan ito.

Matapos ang pangangako, dumaan ang mga araw, buwan at 5 taon... nakalbo ulit ang dalawa... Dahil sa awa at pagmamahal ng Diyos binigyan uli niya ng makakapal na buhok ang dalawa. Isa uling pagkakataon...

Dumaan ang anim na buwan... Nakalbo ulit ang dalawa... Nawalan na ng gana ang Dyos ngunit imbes na di bigyan ng buhok, pinagkalooban pa niya ito ng makakapal at malulusog. Tinanggal na din niya ang panukala na "one sin to one strand of hair." Pero bilang kaparusahan, Nilikha niya ang pepeste sa ulo ng tao... ang kuto...

Nang matapos ang pag eexperimento ng Dyos sa mga "prototype" na tao ... Nilipol niya ang dalawa at pati ang kuto na naninirahan sa ulo nila... at nilikha ang orihinal na lahi ng tao... Sina Adan at Eba...

Nang makain nina Adan at Eba ang bawal na prutas... ipinatapon sila ng Dyos upang maghirap... Kailangan nilang anihin ang kakainin nila.. pagpawisan... paghirapan... kung kailangan mag nosebleed para masabing mahirap talaga... talagang kelangan dumugo..

Dinagdag pa ng Diyos na pahirap ang kuto... para kumpleto...

Ayan ang pinagmulan ng kuto...

...

Book 1 "Ikaanim na Yugto Links

Ang tagubilin ng barya ay nasunod

o ang katorpehan???

Book 1 "Ikaanim na Yugto"

Part 1: Prologue
>> ()>

Part 2: Boredom
>> {-} >

Part 3: Pre-mature
>> [oo] >

Part 4: Arrogance
(o) >

Part 5: Disturb
000

Part 6: Denial
o1o
+++++++++++++++++++++++

BOOK 2

Soon

1st Part "Debut

Very very very...

Soon

Ikaanim na Yugto "Denial" (Last Part)

"Love not moves in myterious ways... We have instinct to give love and badly needed to receive it to someone. So on the contrary, love is not mysterious, it is natural, we're born to love."

- Loglog

Marami akong nasabi sa kanya pero halos lahat ay binura na ng panahon. Sa limang daang mahigit na letrang ipinadala ko sa hangi'y dalawampu't isang titik lang ang naisalba sa paglimot. "Pwede ba kitang maihatid."

Natapos ng ilang minuto ang "chit chat" namin ng prinsesa. Sa kahulihulihan ng mahabang usapi'y isang pangako pa ang nabitiwan ko. Isasakay ko siya sa trycycle at iuuwi sa bahay namin. Ipapakilala sa magulang at makalipas ang maraming tao'y magpapakasal na...

Teka!!!

...

Teka "technical problem"... may virus yata sa memeory...

Norton... mc cafe.. pccillin...

File retrieve...

Nangako lang pala akong ihatid siya sa kanila. Pinapa umanhin ko sa mga mambabasa ang konting aberya. Medyo may problema nasa memorya kaya may konting hadlang sa pagsasalaysay.

Balik programa ulit tayo...

Nang matapos ang walong oras na pagkakakulong sa piling ng mga walang awa, mapang abuso, haragan at masisipag na bayaning guro, agad agad kong sinabayan ang dalaga. Sa kabutihang palad, wala siyang kasamang "powerpuff girls at mga alipores na nangangarap ng kanyang kamay. Walang sagabal sa hangarin ko. Walang nakikitang paepal at si Loglog at ako nalang ang dapat kong problemahin.

Inalok ko ang aking kamay na buhatin ang bitbit niya. Hindi siya pumayag sa ibinigay kong tulong marahil sa dahilang nahihiya o napansin sa mukha kong mas hirap pa ako sa pasan pasang gamit sa likod. Hindi niya lang alam na ang mga librong parang "100 years old" at isang dosenang kwadernong kakarampot ang sulat ay magaan lang kumpara sa dibdib na litong lito. Nakaamin na ng nararamdaman sa prinsesa'y tila gusto ko pang magpanibago ng isip. Di pa din kasi mawala sa isip ko si Rose Ann. Habang kasama si Princess, tanging laman ng utak ko ang tawang napipilitan sa tuwing nagnanaknak joke, mga tinging inosente niya pa na nagpapatulala sa akin... at higit sa lahat ang pagiging simple at mabuting kaklase. Iba ang tama ko kay Rose Ann kumpara kay Princess na dala lang yata ng paghanga kaya siya ang ginusto.

Siguro ang mata at puso ko ay nagsusugal. Nagpupustahan ang dalawa kung ano ang magiging desisyon ni utak. Ang matatalo sa kanila ay idodonate sa "organ bank" at ang magwawagi naman sa pustahan ay ipepreserve habambuhay na tatadtarin ng formalin "in the near future."

"Kuya stella maris!," wika ko sa trycycle driver. Nagbrum brum si kuya at mabilis na tumakbo ang motor. Humarurot sa daan.. HUMARUROT!!!

Ang ingay ng trycycle ni kuya kaya wala kaming "choice" kung di sumigaw mag usap. Nagka-intindihan naman kaming dalawa. Yun nga lang parang may poot ang dapat na malambing na tono.

Kinabukasan parang walang naganap na kasunduan. Walang nangyaring pagtatapat. Hindi na lumapit sa prinsesa. Maging kay Rose Ann ay nanlamig na din sa pakikitungo. Nananatili pa ding misteryo ang lahat. Walang nakakaalam ng rason ni Loglog... basta... basta bigla nalang nagbago...

THE END

Test Yourself

Piliin ang tamang sagot. Right minus wrong.

1. Ano ang bagay na nagpatibok ng puso ni Loglog kay Rose Ann?

a. my precious ni Smeagol b. Skyflakes c. Boy Bawang d. Martilyo

2. Anong makapangyarihang salita ang tinuro ng prinsesa sa bida?

a. Eureka! Eureka b. Amen c. Laplapan d. I love you

3. Sino ang tumulong kay Loglog para makapagdesisyon ukol sa kung sino ang liligawan?

a. Papa Jack b. ang tagubilin ng barya c. Pilosopo Tasyo d. Joseph Estrada

4. Sino ang crush ng prinsesa na ubod ng gwapo, artistahin at mapangarap?

a. Tom Cruise b. Piolo Pascual c. Tado d. Loglog

5. Sumakay sa anong pampublikong sasakyan sina Loglog at ang prinsesa?

a. Magic carpet b. Trycycle c. MRT d. Kalesa

Book 2 Soon

Ikaanim na Yugto - "Disturb" (Ikalimang Parte)

Bago pa man nakipagsapalaran... bago pa man nagbigkas ng mga kakornihan at kasinungalingan... naghagis muna si Loglog ng barya... heto ang ikaapat na parte... wala ang ikalima kung wala siya .. Heto siya oh... >>> Ikaapat na Parte

Bilang tugon sa tagubilin ng barya, buong tapang kong sinunod ang payo nito na piliin si Princess. Kaunaunahan kong beses na magtatapat kaya medyo bangag, kinakabahan... napapraning ako. Nagdagdag pa sa "Tense" ang katotohanang marami rami ding tsupul ang naghahangad na mapasagot siya. Ayaw ko namang mabigo sa unang babaeng pag-aaksayahan ng oras.
Kung tatanungin niyo ako kung artistahin ba ang mga mokong na pumoporma sa prinsesa, "no comment" ako sa isyung yan. Ito lang ang alam ko... Wala silang panama sa "appeal" ni Loglog. Nosi balasi!!! Crush niya ako! Dagdag puntos na yun.

Sa silid palang namin may tatlo na akong katunggali. Itatago nalang natin sila sa pangalang Juan, Pedro at Jose. Kung tutuusin may lamang din ang tatlong ito sa akin. Ang karanasang magkasyota. Pero di pa din ako nagpapatinag sa mga arungas na ito, may isang bagay na wala sila at ito ang mamula mulang pisngi, mapupulang labi at higit sa lahat mas matangkad ako sa kanila.

(Pagpasensyahan niyo na nagbubuhay lang ng sariling sofa)

Kumpiyansa ako na malaki ang pag-asa ko kaysa kanila. Kaya naglakas loob kong nilapitan ang prinsesa kahit na napapabalitaang binabantayan ito ng mabagsik at nagbubuga ng apoy na dragon.

Tense na tense akong tinahak ang makipot na daanang napapaligiran ng dosedosenang upuan. Kasabay pa nun ang maraming matang nanghuhusga at malilisyoso. Maliban sa mga mata ng karamihan, higit na ipinag aalala ko ay ang tingin ni Juan. Ang tindi niyang makatingin!!! Nakikinitaan kong tinutunaw niya ako. "Your going down Loglog!! Your going down!!," sabi ng mga mata nitong nanlilisik.

Wala ding nagawa ang mata ni Sauron (Lord of the rings) sa bidang si Shrek at narating niya ang tuktok ng toreng walang hagdan. Di na gumamit ng buhok ni Rapunzel ang bida dahil may dala naman itong "magic lubid."

Dalawang ruler nalang ang layo ko sa kinauupuan ni Princess nang may naalala ako. Agad na napalingon ako sa dating paboritong kausap. Wala si Rose Ann... Wala siya? Marahil nagsawa nasa skyflakes kaya sa labas nalang kumain.

Naging emo sandali ang paligid ko nang makitang wala siya sa upuan niya. Nakakalungkot na bakante ang upuan niya at inuupuan ko noon. Wala na ang dati... wala na... kasaysayan na ang lahat... Pero nakakamis din pala.

Sinampal ang sarili para makabalik sa mundo ng mga kaharian, mangkukulam na panget, reynang masama ang ugali at ang salitang "In far far way" at "Happily ever after"

Napalitan ng pagtataka ang mga matang malisyosong nakatingin sa akin. Sino ba namang nasa matinong pag iisip ang sasampal sa sarili sa harap ng madaming tao...?

Siguro wala lang ako sa sarili nung mga panahong iyon... Gulong gulo ang utak ko na tila may roller coaster sa loob nito. Malala na at sinasaktan ko na ang sarili ko...

Natunton ko na ang prinsesang nagkukubli sa mga malalapad at nagtatayugang tore. Pero gising na ang prinsesa... Ano pa ang silbi ng kabalyero?

Naupo na ako sa tabi niya... Kanina lang kaba ang laman laman ng dibdib ko ngayo'y pag aalangan na... Gusto ko siya totoo yun... Ako ang prince charming na magliligtas sa prinsesa pero bakit ganun parang may kulang. May isang bagay na wala sa kanya at alam kong di matatagpuan sa akin.

Wala siyang skyflakes...

To be continued...

Ikaanim na Yugto "Denial"

"Soon"

---------------------------------------

Ikaanim na Yugto: "Arrogance" (Ikaapat na parte)

You don't love a woman because she is beautiful, but she is beautiful because you love her. -- Anonymous

Skyflakes o ang prinsesang bumihag ng matang uhaw sa kagandahan. Gulong gulo na ang isip ko. Simpleng problema na nga lang hirap ko pang ayusin. Ang solusyon na nga lang ay ang pagpili, ginagawa ko pang komplikado. Kung papahirapan ko pang ang sarili ko siguradong mauubos lang ang "worthless" kong "life" sa bagay na magtatadhana kung sino ang babaeng unang eentrada sa planeta ko. Kailangan ko nang mamili hanggat may oras pa. Malapit nang maubos ang oras. Ilang minuto nalang ang nalalabi. Nauubos na ang buhangin sa "Hourglass"... Unti unti nang lumalapit... Segundo nalang... Heto na!!

Lunchbreak na!!!

Ang paboritong pass time ng mga mahihilig kumain at mga ayaw kumain na pipiliin na lamang na magpakagutom para mangapit upuan. Time out muna sa pagpapatalas ng mga mapupurol na utak. Oras muna ng pagpapahinga... kainan na muna!!!

Sa mga oras na ito, wala pa ding nabubuong desisyon kung sino ba talaga ang bibigyan ko ng malilikhaing pangngusap na "Pwede bang manligaw?" Si Rose Ann ba na mabait na batang nakilala ko dahil sa kanyang tinapay o ang babaeng nagbigay sakin ng kaisipan sa salitang laplapan. Kung nauso lamang ng mas maaga ang "text voting" noon maaaring natulungan niyo pa ako. Pero hindi pa indemand ang cellphone noon... Wala pang mga kabataang naoospital dahil sa pamamaga ng hinlalaki o mga estudyanteng nagagahasa sa tuwing nakikipag "blind dating" sa text. Malas ang panahon namin sapagkat di pa uso ang super bilis na komunikasyon.

Bilang sagot sa problema, humugot nalang ako ng psio sa bulsa. Pagkapa ko sa malalim kong bulsa'y wala kong nakapang kahit isa man lang na barya. Akala ko magiging madali ang lahat. Naglakad nga lang pala ako kanina. "Shit!" Buo ang pera ko.

Dahil sa pagkataranta sumugod ako sa pinakamalapit na tindahan sa loob ng campus. (Theoretically 15 meters din ang kailangan kong takbuhin) Kumaripas na tulad ng "snatcher" sa Quiapo, narating ko ang tindahan ng wala pang isang minuto. Tinanong ko habang hingal na hingal si Manong tindero kung may papalit siya sa papel kong pera. Sa awa naman ng Diyos at pagkukusa ni Manong nabaryahan ang singkwenta pesos ko ng singkwentang pirasong piso. Medyo may kabigatan din ang limampung bilog na bakal kaya inabot pa ako ng higit sa limang minuto bago makaakyat ulit. Nang marating ang silid, nahimasmasan ako at biglang naisip na bakit pa ako nagpapalit. Pwede naman akong manghiram sa mga kaklase ko tiba ng barya. Kaya ayun... Napagtripan pa tuloy ako ni Manong...

Di ko na inisip masyado ang kabobohang pinaiiral ko. Sayang naman ang oras kung magmumukmok pa ako tungkol sa nabaryahang baon.

Kinuha ko na agad ang isa sa limampung barya sa bulsa ko at isinapalaran ang lahat sa ikot nito sa ere. Si Rose ang bahagi ng barya na may naka ukit na tao. Si Cess naman ang likod ng barya na may nakalagay na bandila. Pinitik ko papataas ang barya na magdedesisyon para sakin. Umikot ikot ito sa himpapawid ng mabilis... Nagpaikot ikot hanggang sa lumapat na ang kasagutan sa kamay ko...

...

Sagisag!!! Si Princess!!??

...

Tinitigang maige ang barya... Napaisip ng kaunti.. Pinitik ulit sa ikalawang pagkakataon... Lumipad at nagpa ikot ikot... hanggang sa nahilo ito... at muling lumapat sa kamay ko...

...

Sagisag!! Sagisag ulet!!!

Ikaanim na Yugto "Pre-Mature" (Ikatlong parte)

(Bago basahin, niyaya ko kayong simulan ang post na ito: heto ang ikalawang parte ng kwentong kutserong inimbento ni Loglog dahil sa bored na bored siya sa buhay niya... heto ang link:

Iclick to

Naranasan ko na din na may magkagusto sa akin. Di ko masabing unang beses dahil may ilang tanga na ang nabighani sa nerd na ito. Sa pagkakataong ito, napatunayan kong ang kagandahan ay nasa tumitingin. May tagahanga ulit ako.

....

Maganda siya. May dating!!! Pwedeng maging 1st gf. Ayos siyang ngumiti. May kilig factor sa tuwing ginagawa niya sakin. Di din nakakasawa ang mukha. Classic siya sa madaling salita. Kaya siguro Princess ang ngalan niya.

Mahirap aminin pero napansin ko lang yata siya nang umamin ito na may crush siya sa akin. O sa kuro kuro ko, bulag lang siguro ang mga mata ko dahil sa nakiilalang tinuring kong "special friend" ... Si Rose Ann..

....

Gusto ko siyang makilala tulad ng pagtatangka ko kay Rose. Pero di tulad ni Rose na skyflakes ang bitbit sa bulsa... si Princes ay walang hilig sa crackers. Nakasanayan ni Princess na bumaba kasama ang mga buddies niya. Para silang powerpuff girls, pwede ding Charlie's angels, depende kung saan ang trip mo. Tropa sila na binubuo ng tatlong babae. Sinubukan kong iwan si Rose. Iwang mag-isa...

Sabihin niyo nang di ako marunong makuntento sa isa. Husgahan niyo na ako!!! Gusto niyo ipakulong niyo pa. Ngunit kahit anong gawin niyo, wala kayong magagawa.. feeling heartrob ako ngayon kaya wala ng kokontra.

....

Natuwa naman ako sa mainit na pagtanggap niya. Ayos siyang kausap!!! Mature sa kanyang edad kaya medyo na-culture shock ako. Di ko wari na tungkol sa ex-bf niya ang pinag uusapan namin. Mala tae ako sa inidorong di maflush flush dahil sa barado ang tubo. Nahihirapan akong makapasok sa poso negro. Sa pinadaling salita, hirap akong makakonekta noon sa usapan . Kung karanasan, nahuhuli ako sa takbo ng panahon. Hindi pa ako nagkaka-gf... Pati pakikipagholding hands, halikan at ilang mga ritwal para malaman na nasa relasyon ka ay di pa batid ng nilulumot kong utak. "Aware" akong nangyayari ang mga bagay bagay na ito, pero ang magawa in reality.. hindi pa!!!

....

Inopen niya sakin ang mga ritwal na ginagawa nila ng bf niya. Ako naman si tagapakinig na nag aastang batang paslit sa paghihintay ng bawat salitang lalabas sa bibig niya. Nataranta ako sa mga narinig. Naghalikan sila ng ex niya. "Loud" and "clear"... di pwedeng magkamali si tenga nun.. Naghalikan sila noong sila pa daw ni bf niya na kasalukuyang ex niya na. Di basta basta "smack" (klase ng halik na dinidikit ng mabilisan ang labi sa kapwa labi.. tumatagal ang nabanggit ng .75 segundo) o yung klase ng matagal na pagdidikit labi ng mga koreano na napapanood mo sa T.V. Sa edad niyang yun parang binarena ang ulo ko. Laplapan pa nga ang tawag niya dun. Para medyo "wholesome" pakinggan at di masama sa pandinig "LP." May pagkatunog party list pa.

....

Tinuro niya pa sakin kung paano nila ginagawa iyon. Lahat daw ng muscle sa bibig ay dapat mag-function, sabi niya. Mismong pati dila ay dinamay sa ehersisyo na para lamang sa labi. Gusto ko nga sanang mag-request na gawin sakin para mas madali kong makuha ang gusto niyang ipabatid. Ngunit di ko na din sinabi baka gawin niya. Nakakahiya naman... maraming tao sa loob...

....

Matapos ang kakilakilabot na session namin ni Cess (short for Princess..), bumalik ulit ako sa tunay kong upuan. Sumakit ang ulo ko sa mga narinig kanina. Unang beses ko palang na makipag-kwentuhan ng mga ganung bagay sa babae kaya naninibago ang proseso ng pag-iisip ko.

Habang gulong gulo ang utak... napalingon... napalingon sa gawing kaliwa.
May nakitang babaeng malungkot, walang ganang kumain ng skyflakes... at mukhang nagseselos...

-------

To be continued....

Ikaanim na Yugto "Boredom

Bago maisipang magbasa marapat munang simulan ang kwentuhan sa post na ito :

Iclick nalang ito: >>>> wapak!!

"Nagsisimula ang silakbo ng damdamin sa maliit na kuwentuhan. Susundan ng kaunting tawanan. Hanggang sa paminsan minsang ngiti. Makalipas ang daan daang pangungusap. Magkahawak na kayo ng kamay at dalawang salita nalang ang kaya niyong sabihin. Mahal kita"
-Loglog

Noong una di ko naman talaga siya napansin. Hindi naman kasi siya ganun kaganda. Typical teenage girl na sa loob ng isang linggo makakasalubong ka sa daan ng limang babaeng tulad niya. Common sa madaling salita. Hindi din matalino at lalong di bobo. Tahimik na walang imik sa buong klase. Parang kulang nalang ay maging rebulto sa altar.

....

Pero sa kabila ng mga negatibong pang uri na ukol sa kanya, di parin maalis na isa siya sa pinaka extra-ordinaryong nilalang na dumaan sa buhay ko. Di siya alien at lalong hindi superhero na laging nandyan sa tuwing may nagsisigaw ng tulong.

Siya si Rose Ann... Hindi superhero at lalong hindi taga ibang planeta. Mabuti siyang bata sa pagkakakilala ko noog high school kami. Bagamat wala siyang imik sa tuwing nagkukwentuhan kami at wala siyang ginawa kundi ngumisi. Madami dami naman akong natutunan sa kanya. Yun nga lang hanggang ngayon, iniisip ko pa din kung ano?

....

Anim na taon ang nakakaraan, medyo may kalabuan na ang "flashback" dahil matagal na ngang naganap. Mahirap nang alalahanin sa madaling salita... Pero sige game itutuloy na **

....

Isang nakakatamad na umaga ang bumungad sa akin. Paulit ulit naman kase. Halos tatlong linggo na akong gumigising ng maaga para magpaattendance sa mga guro. Hanggang ngayon may jetlag pa din at bakasyon pa ang laman ng isip ko.

....

Konting pandesal na isasawsaw sa mainit na kape.. Solve!!! Ligo ng mabilisan dahil nagyeyelo ang tubig... Ayos na!! Ready na sa eskwela...

....

Pagpasok ko parehong mukha parin ang sasalubong sa akin. Walong taon palang akong nag aaral pero pakiramdam ko nawawalan na ako ng gana. Pagpasok mo palang sa tarangkahan ng paaralan parang gusto mo agad na lumiko. Mas nanaisin ko pa yatang magkompyuter nalang kaysa makinig sa mga sermon ng ni Mam... Wala na akong "morale" na pumasok sa paaralan pero ayaw ko namang bumagsak sa ikalawang lebel ng High School. Magkakaroon naman siguro ako ng pangarap sa hinaharap kaya obligado pa rin akong sumagot araw araw ng "present"

....

Pagkatungtong ng paa ko sa silid, may titser nang nagtatawag. Patay na!!! Nasa "S" na ang apelyido, absent na naman ako. Bago pa man magtuloy tuloy sa loob ng klase ni mam. Nagsalita muna akong mag isa. "Good morning mam, good morning classmate!!! I'm sorry I'm late!" Hindi ko alam kung tradisyon na ito ng mga estudyanteng palaging late o voice recognition ng mga titser para malaman na di ka taga-ibang planeta. Walang imik si Mam kaya dumiretso ko ng tinungo ang trono ko.

....

Matapos ang una, ikalawa at ikatlong "subject", sunod na ang pinakapaborito kong oras... Ang "Lunchbreak" Pero di gaya ng pangkaraniwan kong "breaktime," Hindi ko ginamit ang bakanteng oras para kumain. Imbes na tsumibog ng mga mamantikang ulam sa kantin, mas naisipan ko nalang makihalubilo sa mga kaklase kong "favorite ang zesto at skyflakes bilang pananghalian.

....

Tiningnan ko isa isa ang mga kaselda ko... Mukha namang normal lahat. Sarap na sarap sila sa produktong ginawan ni Robin ng punchline. Una kong nilapitan si Rose Ann. Gusto ko sanang humingi ng skyflakes pero di pa kami close. Kailangan ko munang kunin ang kanyang loob saka ko hahablutin sa kamay niya ang habol ko.

Ayaw kong sirain ang masarap niyang pagkain ngunit dahil sa "necessity" wala na akong pagpipilian. Nagtanong ako sa kanya kung ayos lang umupo sa tabi niya. Gaya ng inaasahan di naman siya tumanggi.

....

Hindi ko na matandaan kung paanp ba nagsimula ang kuwentuhan. Nakalimutan ko na rin ang "topic" namin nun. Basta isa lang ang nasisigurado ko. Skyflakes ang habol habol ko!!!

....

Napasarap ang usapan naming dalawa kaya kinabukasan pinagpatuloy ulit namin ang non-sense naming usapan. Dumaan ang ilang mga araw at dumating kami sa punto na sapilitan ko ng pinalilipat ang "seatmate" niya. Wala na akong habol sa binabaon niyang skyflakes.

Hindi na ako nag iinterest sa malutong, malinamnam, amoy fresh na tinapay na naka-wrapper. Ayaw ko na nang skyflakes, siya na ang gusto ko... Curse you skyflakes!!!

Ikaanim na Yugto "Prologue"

"Love distills desire upon the eyes, love brings bewitching grace into the heart."
-Euripides

Halos anim na taon ang nakalipas nang mag simula ang pahina namin sa nobelang ito. Bago pa man makilala ang limang babaeng nagtrip sa "chaotic" kong buhay, nauna na siyang gumulo nito. Siya ang ikaanim kong inirog bagamat nahuli lang ng konti naging mag on din sa bandang huli. Anim na taon din ang nilakbay ng aming kwento bago pa man kami naging mag boypren at gelpren. Maraming dumaang paepal sa aming lyf bago napagtripang "Tayo nalang Bogs"

Isang istoryang tumakbo ng higit limang taon. Di ko masasabing tuloy tuloy ang kabalbalang ito. Paputol putol ang kwento parang kung kailan lang nasa mood o tinadhana ni San Pedro kami nagtatagpo. Masasabi kong kay inam naman na nakilala ko siya. Alam ko ding masaya siya kahit papaano. Kahit sa bandang huli parang natapos lang sa ewan ang lahat. Pero bago ang kaewanan. Bago ang pagsisisi sa huli tiba dapat yung umpisa muna na bulag pa kaming dalawa sa katarantaduhang kung tawagin ay pag ibig...?

Tama heto ang simula...

2nd year high school ako noong nung magtagpoang landas namin. Batang bata, walang alam sa ikot ng buhay, naniniwala pa na ang mundo'y maraming butterflies, unicorns, mababait na elves at masasayang payaso. Sa madaling salia okies pa ang layf... Di ko pa kasi nakakameet ang greatest sagabal sa buhay ko tulad ng mga professors, guards at... at... professors na malupit...

Dalawa nga lang sa tinging ko ang problema ng 2nd year students, ito ay ang pagkaparanoid sa pag iisip kapag naging 3rd year na at ang sandamakmak na tigyawat na mahirap maalis. Dito kasi dumadating sa isang tao na kailangan mo ng magtraining sa pag aalaga ng iyong katawan. Mangangamoy ka na kasi sa "stage" ng kabataan mo kaya kailangan mo na ding mag tawas o mag roll on...

Ang maganda lang sa 2nd year ay panahon ito na kung saan batang bata ka pa pero kaunting hakbang dalaga at binata ka na. Hindi tulad ng 1st year na karamihan ay nagpupunas ng sipon sa kwelyo ng unipormeng pinalantsa pa ni mama... o kaya ang 3rd year at 4th year na nag uumpisa kang mahook sa masamang bisyo. Masasabi ko pa ding maayos ayos pa ang unipormeng suot suot mo at di gusot noong 2nd year ka kamo.

Ibang klase talaga ang 2nd year kagaya ng babaeng nakilala ko. Simple, cute at pakiramdam ko hindi pa nakakaranas makagawa ng mortal sin. Super bait niya kasi. Doon niya ako nadale. Sa totoo lang hindi naman talaga ako mahilig sa tupa pero pagdating sa kanya tumitiklop ako.

Isang araw maaliwalas ang panahon. May mga butterflies, lumilipad na pegasus, tumatawang elves, nagsasayaw na mga may mukhang puno sa paligid ko... (wag isiping adik si sumulat... talagang madami akong imaginary friends noong bata pa ako...) Ilang linggo na ding nag uumpisa ang klase. "Stable" pa naman ang buhay estudyante ko. Kaunting takdang aralin, di kahirapang pagsusulit, kakarampot na chalkdust sa sahig, malinis na silid. In short, malayu layo pa ang end of the world. Di pa nanggigipit ang mga guro kaya dapat magpapetiks petiks muna. Ayos ang ambiance ng silid... siguro naman mas ayos ang mga kasama kong nakaupo. Maraming bagong mukha... Bagong personalidad... bagong tao.. Friendly yata ako nun o walang sumpong kaya panay ang lipat ko ng upuan... Nangangapit upuan na tila nangangapanya para ibotong pangulo ng klase...

(Di naman talaga ako nangapit upuan... isa lang naman ang tinabihan ko bukod sa seatmate kong weird kausap)

Sino pa eh di si Rose... Tama si Rose...

-----------------------------
Kung nasagwaan ka sa simula... mas masasagwaan ka sa susunod na kabanata...

Heto ang pagpapatuloy ng kwentong pag ibig ni Loglog...

Heto ang pasuka... pindutin mo nalang >>> -()-

Mobokrasya

"It's not whether you win or lose, it's how you place the blame"
- Oscar Wilde

Alas dose na ng makarating ang mga rallyista sa Edsa. Dala dala ang sangkaterbang plakard na may nakasulat na "Oust", "Resign"... "Iimpeach"... at kung anu ano pang pang aalipusta sa taong tinutukoy ng mga nag aamok. Humigit kumulang sa isang libong katao ang parang daing na nakabilad sa arawan. Tsinatsaga ang bagsik ng araw na kasabay nilang mainit ang ulo.

Bagamat pawis ang lahat, di naman ito naging hadlang para ipursige ang kanilang pinaglalaban.

Isa sa kanila ang labing pitong taong gulang na binata. Hawak hawak ang plakard habang galit na galit na sumisigaw ng "Tama na sobra na!!". Siya ay si Mario bagamat menor de edad mukhang naiintindihan na yata ang kalakaran sa mundo. Gusto niya ng pagbabago sa lipunan at malinis na pamahalaan kaya naisipan niyang sumali sa pagwewelga. Naniniwala siya na sa maliit na paraang ito napapakita niya ang pagmamalasakit sa bansa.

Sa gawing kaliwa naman ng kinatatayuan ni Mario ay ang mga sasakyang akala mo nagnonoise para suporta sa rally. Ang totoo nga niyan bumubusina ang mga sasakyan dahil yamot na sila sa trapik na bunga ng pag sigaw ng karapatan sa kalsada. Minumura na nga ng ilan ang mga taong sobrang magmahal sa bayan. Perwisyo na raw sila at di na nakakatulong.

Isang oras din ang nilagi nina Mario sa Edsa nang dinisperse sila ng mga Pulis. Sa una, maayos na nakikiusap ang mga nakabatuta na lisanin ang kalsada. Nang lumaon, nagkapikunan ang dalawang panig kaya nagkagulo. Pukpukan ang paraan ng mga may pamalo at batuhan naman ang mga may maibabato. May ilang hinuli ang mga pulis sa grupo ng mga rallyista. Sa panig naman ni Mario ang higit sa walumpung porsyento na kanina pang nag aamok ay napili nalang na lisanin ang EDSA.

Ang mga naposasan ay nagsisigaw ng human rights. Lahat ng lente ng kamera ay tutok sa kanya. Aping aping kinakaladkad ng mga pulis ang pitong aktibista na nahuli dahil sa pamamato. Depensa ng mga humuli kung bakit ganung paraan nila inaresto ang aping nagsisigaw ng human rights. Simple dahil ayaw niyang umalis sa pwesto niya.

Matapos ang mga kaapihang natunghayan sa kalye ng Edsa, ang daloy ng sasakyan ay unti unti ng sumigla. Wala na ang sagabal sabi ng mga tsuper ng bus na gusto lamang kumita. Sabi naman ng mga aktibista... HUMAN RIGHTS!!! Bulalas ng mga nagdisperse kami na naman ang mali.... Wika ng mga street sweepers... Bwisit mapapasabak na naman tayo!!!

Sino ba talaga ang tunay na biktima?

....

tingin ko mga street sweeper!!!

Teka! Anong sabi mo? Ano daw?

"Pare, isa kang totoong tao at walang halong kasinungalingan.
In English, FACT you, pare. Totoo ka. In English, FACT you!"

-Bob Ong

Putris naman!! May dalawang segundo palang nakalapag ang mga paa ko sa bus nag-full throttle agad si Manong. Muntikan tuloy mahiwalay ang kaluluwa ko at dalawang alipores na nagpapanggap na aking tagapagbantay. Buti nalang todo kapit ako sa mga oras na yun. Kung hindi ako nagkapit tuko tulad ng ginagawa ng mga politiko siguro tatalsik ang guardian angel at kapartner niyang demonyo.

Dahan dahan kong tinahak ang makipot na daanan habang nakakapit sa mga bangin banginan. Kailangang humawak ng maigeh, mahal ko pa ang buhay ko. Higit dun ayaw kong umitsa din sa ere ang dalawa kong tagapagnatnubay. Nagpapalagayan na kasi ng loob ang dalawang ito. Mahirap na kapag nawalay sila sa isa't isa. Uso pa naman ang emo ngayon baka kung ano pang gawin ng dalawang ungas na langit at ilalim ng lupa ang drama. Kargo konsensya ko pa!!!

Matapos ang walong hakbang, narating ko na rin ang trono ko. Walang nakaupo kaya pumuwesto agad ako sa malapit sa bintana. Noon pa man, ito na ang paboritong lugar ko sa bus. May genetic make-up kasi akong usizero. Di lamang dumadaloy sa dugo ko ang pagiging tsismosa. Mismong nasa DNA na ang ugaling mapagmasid na minana ko pa sa pagiging Pilipino.

Kulang nalang popcorn at full screen cinema na ang bintana. Maraming interesanteng makikita kung titingin ka lang. Mas masaya pa sa mga napapanood mo sa TV na iyakan, lumilipad na naka-bathing suit, mapaghimalang bata , mga balitang pangbansa na tampok ang mga artista. at showbiz intriga na politiko ang bida. Hindi lutong makoy dahil mga totoong tao ang bida. Sa katunayan marami narin akong karanasan na makapanood ng mga dekalidad na pelikula sa bintana. Masikip ang kalye at sobrang usad pagong ang andar ng trapik kaya nasundan ko ang galaw ng artista sa labas. Maganda ang kwento niya, magaling pa siyang umarte. Totoong totoo talaga... Ang bida ngang iyon ay papangalanan nalang nating si lalake. Kanina pa tingin ng tingin sa oras ang bida nating ito. Ewan ko kung anong problema niya at parang naghahabol siya sa oras. Yun nga lang nabisto ko si lalake na di naman talaga late sa trabaho. Pasimple niya kasing pinipisil ang puwetan niya. Tapos lingon sa kanan at tingin sa kaliwa. Putlang putla pa si lalake kaya malamang na hindi maganda ang nilalaman ang tiyan niya.

Ang isa pang dekalibreng palabas na napanood ko sa bintana ng bus ay tungkol din sa isang lalake. Di ko alam kung baliw siya o sobrang walang kontrol lang sa pag iinit. Aba naman nag-aano sa bangketa... (wag ng ituloy ang pagbabasa kung 17 pababa ka lang, pero kung wala naman ang magulang sige pagpatuloy mo lang) Yung tipong pinaglalaruan ang ari niya. Hindi naman mukhang baliw ang lalake yun nga lang parang gago ang ginagawa niya. Saan kaya niya pinahid ang kwan? Kawawa naman yung mga kwan na yun. Isipin mo 30 milyong kwan ang nagsakripisyo para sa ikaliligaya ni lalake... haayy!!! Para sa LUST...

Ngunit ang araw yatang ito ay masasabing malas. Walang magandang palabas sa bintana. Puro billboards, MMDA na nag-aamok sa mga tsuper na pasaway, tumatawid na estudyante sa street lights na green, umiiyak na bata dahil ayaw ibili ng laruan, nobyong nakaakbay kay nobya at billboards,billboards... BILLBOARDS!!!

Wala akong nagawa kundi humikab na lang. Walang kakaiba sa mga oras na ito... Wala wala...

Nilipat ko sa ibang bahagi ang aking paningin. Hindi naman kasi kaganaganang panoorin ang mga tao sa labas baka dito sa loob... mga busmates ko... may magandang scoop... UZIMODE!!!

Lumunok laway at humikab. Lumunok uli ng isa pa... Badtrip mas nakakabagot pa pala. Ang mga pasahero ay kung di nakatingin sa kawalan, cellphone ang tinititigan. "Institutionalized" na talaga ang tao sa daigdig. Para ng mga robot na nakaprogram kung ano ang gagawin.

Mukha yatang hindi buwenas ang araw na iyon.. patay ang oras... As in literal na parang patay ang mga kasama ko... Haayy buhay...

Ilang sandali lang, binasag ni Manong driver ang katahimikan sa loob ng sementeryo este bus pala. Walang pakundangan niya hininto ang bus na itinalsik ng ulo ng mga pasaherong di ko alam kung buhay ba o patay. Galawan lahat ng ulo ng mga pasahero ngunit wala silang kimi sa mga nangyayari. Si konduktora naman ang sumunod na bumasag sa katahimikan at sumigaw ng "SM daw SM daw kung may bababa."

Walang nagtangkang lisanin ang Bus ni Manong... Walang bumaba sa mga pasahero pero may isang umakyat. May hawak siya na puting sobre. Kumpara sa ibang nilalang na nanghihingi ng donasyon, kakaiba siya dahil iisa lang ang daladala niya. Karaniwan kasing sangkaterbang sobre ang daladala ng nanghihingi sa mga pasahero. Minsan nga daig na daig nila pa ang mga kartero dahil sa dami ng bitbit na envelope.

Teka parang alam ko na to' ha... MODUS...!!!

Gumitna ang may hawak ng sobre sa mga patay na pasahero. Binuka niya ang bibig niya't may boses na malungkot na lumabas. Nanghihingi ito ng tulong, ng kaunting barya sa amin. May kanser daw sa utak ang kanyang anak. Nangangailangan daw ito ng agarang operasyon dahil kung hindi maagapan baka huli na ang lahat. Ramdam mo di lang sa mukha niya ang dinadalang pasakit, pati sa pananalita kukurutin ang puso ng mga tagapakinig.

Maraming sinabi ang amang humihingi ng tulong pero di ko na naintindihan ang mga bagay na iyon. Basta humugot nalang ako ng bente pesos sa bulsa. Siguro naman ang maliit na halagang ito'y may maitutulong na din.

Marami ding mga pasahero ang naglabas ng kanilang maliit na tulong para sa lalake. Akala ko nga ako lang ang magbibigay dahil sa pinapakitang patay patayan ng mga kasama ko. Ang ila'y nagbigay ng kanilang natitirang barya at ang iba'y papel na pera. Magkakaiba nga ang halagang iniabot sa kawawang lalake pero nagkakapareho naman ang lahat ng hangarin. Ang pusong Pinoy na pagtulong sa nangangailangan. Buhay pa din pala ang inaakala kong "extinct" (o siguro endangered nalang) na ugaling bayanihan. Nananatili pa din pala ito sa kaibuturan ng damdamin ng mga Pilipino.
Tuwang tuwa ang lalakeng may hawak ng sobre sa pinakitang pagmamalasakit ng mga tao. Inabot niya na may kagalakan ang tulong ng mga tumutulong at nanalig sa ikakagaling ng kanyang anak. Nagpasalamat sa mga nagbigay at nilisang masaya niya ang bus.

Nang makababa ang lalake sa bus tsaka namang biglang may umeksena. Siya ang babaeng konduktora. Sinabi ni Aleng Konduktora sa amin na ang lalake kaninang humihingi ng donasyon ay manloloko sa madaling salita... nanggantso kami ayon sa kanya.

Dagdag pa niya na noon daw nakaraang linggo ang lalake ay umakyat narin para humingi. Ngunit hindi ang anak na may kanser ang ipananghihingi niya kundi ang kapatid niyang naaksidente. At kahapon lang daw, ginawa niya ulit ang kanyang modus at ang pinangsangkalan ang kanyang ama niya para kumita. Mahirap namang paniwalaan na sobrang miserable ang buhay ng mag anak na ito. Saka kung totoo ang sinasabi ng lalakeng may sobre bakit hindi niya pa sabay sabay na ipinanghingi ang tatlong niyang mag anak. Bakit isa isa pa?

Pabirong pagpapatuloy ni konduktora na baka ang kabit daw na may breast cancer ang sunod na ipanghingi nito...

Nagpintig ang tenga ko sa mga pinagsasabi ni Aling Konduktora. Hindi ko napigilan ang sarili kong barahin ang mga dakdak niya. Nasigawan ko siya at sinabing...
"Loko loko ka pala. Alam niyo na palang manloloko ang umakyat kanina kinunsinte mo pa!!! Tapos nang umalis saka ka nagsasatsat na naloko kami . Kung kailan wala na ang manloloko at naloko na ang mga nagpapaniwala."

Hindi na din napigilan ang ngitngit ng mga kapwa ko pasahero. Nilabas din nila ang badtrip sa nag expose na tanga kami.

Sa sobrang kahihiyan hindi na nakuha pang umimik ni Aling Konduktora. Sayang ang expose kung di niya lang sinabi ng maaga. Imbes na bayani siya sa mata ng marami naging kontrabida pa.

Ang masamang naging epekto nito sa mga tao sa bus ay di lamang nawala ang perang sanay napunta sa makabuluhang bagay. Hindi lamang ang halaga ng salapi ang isyu dito kung di pati narin ang gawaing pagtulong sa nangangailangan ang nabahidan na ng pag aalangan. Sino ang gusto ng tumulong kung mababalahura ka lang ng tutulungan mo?

Manong dito nalang.... Aling Konduktora FACT YOU!!! In tagalog totoo kang tao...

Cory magic!!

“I would rather die a meaningful death than to live a meaningless life.”

- Corazon Aquino

Sa gulang na pitumpu't anim pumanaw ang ikalabing isang pinuno ng Pilipinas. Kauna-unahang babaeng lider ng bansa. Ang hindi inaasahang personalidad na lalaban at magpapabagsak sa pamahalaang diktadurya ni Marcos. Sa edad na limampu't tatlo pinaluhod niya ang administrasyong nanungkulan ng dalawampu't isa. Edsa revolution na taas noo mong pinagyayabang sa buong mundo, siya ang nanguna.

Ngunit sa kabila ng maraming papuri at pagsasabit ng sampaguita sa leeg ng dating pangulo, hindi na maalis ang katotohanang tayo tayo nalang ang magkakatuwang sa pangangalaga ng kanyang iniwan. Ang demokrasyang tinatamasa mo ngayon.

Wala na si Tita Cory, matagal na rin wala si Ninoy. Pero ang kanilang kawalan ay di nangangahulugang tapos na ang laban. Siguro dito pa nga nag uumpisa ang lahat ng hamon kay Juan. Nabawasan nga tayo ng isang napaka-importanteng simbolo ng demokrasya ngunit sa kabila ng malaking kawalan may milyon-milyon ulo pa rin ang buhay at gumagana. Ulong siksik ng karne. Karneng dapat pigain para sa nasyon. Bansang may malayang lipunan.

Tapos na ang pagluha, umpisa na ng totohanang pakikibaka. Binaril na sa himpapawid ang dalawanpu't isang bala. Heto na game ka na?

Handa ka na bang harapin ang pagbabago. Ang paparating na high tech na eleksyon sa 2010. Ang pagbabantay sa pamahalaang Arroyong tila gusto pang mag-round 3. Ang walang kabuluhang pulitika na puno ng bwiset na pulitika. Mga kaguluhan sa Mindanao at sa mga bulubundukin ng bansa na may pulang bandila. Ang mga walang makaing Pilipino... mga milyon milyong pisong campaign ads sa mga politikong handang sirain ang reputasyon ng kapwa niya politiko. Mga imbestigasyon sa senado na may palagiang kinikilingan. Ang bayang watak watak. Ang bansang tinitirhan mo. Ang dating Pilipinas na nagkaisa noon para sa demokrasya. Ang Pilipinas ngayon na nagkawatak watak dahil sa personal na interes ng bawat isa.

Handa ka na bang harapin ang pagbabago. Kung oo maramat na simulan mo. Hindi yung makikiride ka lang dahil uso ang pagiging makabayan tuwing may Edsa revolution o kaya tuwing nalalapit ang eleksyon.

Kung isa ka naman na nag aasam na baguhin ang karamihang nabuhay na walang pakialam. Wag mo nang asamin ito. Wag mo ng pangarapin na magbago ang mga mamayang walang pakialam, manggagantsong empleyado ng gobyerno at walang hiyang mga politiko.

Kung gusto mo ng pagbabago, hindi mo na kailangang muramurahin ang mga politikong binoto mo noon at ayaw mo ngayon.

Simple lang naman ang pagbabago!!! Nag uumpisa ito sa ungas na katulad mo. Patunayan mo muna sa sarili mo na kaya mong magpakabuti. Matapos mong masagawa ito, ang lahat ng ungas na katulad mo ay susunod sa sayo. Isa isa silang maggagayahan sa katarantudahang ginawa mo. Siguradong uunlad na ang Pilipinas at higit sa lahat... hindi na nakataas ang kilay ni Tita Cory... at higit sa higit sa lahat... nasisigurado kong nagtatalon iyon sa tuwa... Kasama si Ninoy na di na nakapalumbaba...