Ano daw?

"Hila mo, kadyot ko" - Manong Driver

Iniiwasan kong malagi sa mga matataong lugar sa oras ng rush hour. Hassle naman kasing sumabay sa limpak limpak na papasok o papauwi ng eskwela at trabaho. Sobrang hirap sumakay na requirements mo pang maniko ng kapwa mo wrestler para lang maka angkas. Minsan pa nga'y inaabot pa ako ng 10 years bago mapara ng sasakyan. Kahit ba na nagkabuhol buhol na ang trapik sa dami ng mga pampublikong sasakyan, wala pa rin itong panama sa dami ng mga pasaherong handang makipagpatayan para makarating sa paroroonan.

Punuan ang mga jeep, buhol buhol ang trapik, daan daang nag-aabang ng masasakyan. Ang iba para makasakay lang sumasabit sa likuran. Naaalala ko tuloy ang mga kaeskwela ko noong High school. Bisyo na nilang umangkas ng libre sa jeep. Kadalasan nga ay kahit walang sakay na pasahero si Manong driver ang mga tulisan ng kalsada ay sapilitang sumasabit. Kaya kapag nagtagpo ang mga tsuper at mga "daring" na sabitero na handang ialay ang kanilang buhay para sa propesyong ito, wala ka ng magandang maririnig kay manong driver. Luluha ang mga anghel at magpipiyesta ang mga demonyo sa mga lalabas na mabulaklakin sa bibig ng galit na galit na walang kitang tsuper. Ngayon, alam ko na kung bakit one two three ang tinawag sa dakilang gawain ng hindi pagbabayad. Isa dalawa tatlo takbo!!!..
Higit labing limang minuto din ang binuno ng mga binti ko sa pag aabang ng masasakyan at sa pagkatagal tagal nadinig narin ang panalangin kong makaangkas. Ayos naman ang paunang bati ng jeep ni Manong driver. "God is good all the time". Ok na sana ang "ambiance" ng pasukan ng otto. Yun nga lang sampu ang nakapwesto sa kanang bahagi ng jeep at labing isa naman sa kabila. Nagmistulan tuloy na mga isdang walang ulo ang mga pasahero at malaking lata naman ang jeepney ni Manong driver. Pampublikong sasakyan na sana'y pang siyaman nagiging onsehan. Hanep talagang humapit ang mga Pinoy tsuper. Napaka-"resourceful". Overloading ang lata pero wala na tayong magagawa. Matinding pangangailangan na makasakay kaya kinagat ko nalang ang salestalk ni Manong driver na "Isa pa sa kanan, konting usog lang ho."

Para ho!! Tigil si Manong Driver... Baba ang tatlong pasahero... Lumuwang ang jeep.. Humarurot ang sasakyan... May pumara uling tatlo... Tigil si Manong... Sakay naman ang tatlong nagmamadaling "late" na empleyado ng gobyerno... Ngumiti si Manong dahil dagdag kita... Simangot naman sina pasahero kasi balik buhay lata...

Siksikan na nga ang loob ng jeep, bigla namang nakisabay ang kalsada. Heto ang ayaw ko kapag malapit ka na sa intersection. Sobrang bagal ang takbo ng mga sasakyan. Nagmistulan na ding sardinas ang mga kotse, mga jeep, motor at ilang maliliit na trak. Lata na ang daan at ang usok ay nagsilbing sauce. Ang paligid ay maiinit, mausok, maalikabok at maingay. Ito ba ang sinasabi nilang urbanidad at pag unlad.

Sa kaliwa ng sinasakyan namin ay makikita ang pampasaherong jeep na may kaparehas naming pasanin. Lahat ng mga pasahero na tulad namin ay nagsusumiksik, lahat amoy pawis, lahat mainit ang ulo. Sa kanan naman ay may trak ng gobyernong naglalaman ng mga bakal na gagamitin yata para sa pagpapatayo ng gusali. DSWD Do not delay ang sticker na nakadikit sa salamin ng trak. Sa likuran, may pribadong sasakyan na kanina pa busina ng busina. Tensionado na ang maraming taong naapektuhan ng trapik na di inaasahan sa oras na iyon. Badtrip ang marami na sabay sabay na nagmumura . Ang mga tsuper ng jeep, mga may sariling sasakyan, mga naiinip na pasahero at maging ang mga sasakyan ay inis na din kaya walang tigil ang beep beep...!!!

Makalipas ang sampung minutong pagka-istranded may dumating na tow truck. Kaya naman pala, may kotse na tumirik sa gitna ng kalsada. Ang masama hindi lang isa ang huminto at nagdulot ng malaking problema. Tatlong magkakasabay ang tumirik sa gitna ng kalye. Siguro tatlong tangang driver na nakalimutang pagasolinahan ang otto nila o baka naman dahil sa sobrang init ng panahon, nag overheat ang makina. Pero di na rin siguro mahalaga sa mga nabiktima ng trapik kung ano ang dahilan ng pagkakahinto ng halos tatlumpung oras ang biyahe. Ang importante sa kanila (at sa akin din) na makaandar nalang. Kaunti nalang ang umisyoso dahil wala namang nagnais na lumabas pa sa sinasakyan nila para tingnan lang ang kapalpakan ng tatlong taong ito.

Unti unting bumilis ang andar ng mga sasakyan. Nabawasan na din ang mga nakasimangot ngunit may mangilan ngilan paring naka-mahal na araw "image." Hindi naman kasi mawawala agad ang pagkabanas ng mga naapektuhan ng trapik. Halos tatlumpung minuto din ang hinintay ng mga ito (kasama ako) bago masolusyunan ang nakabalandrang mga kotse. Pero "the show must go on narin siguro!!! Humaharurot na ang mga sasakyan, tapos na ang unang pagsubok sa araw na iyon na haharapin ni Juan Dela Cruz. Yung iba bumalik na sa dati nilang mga gawi. Ang mga kababaihan ay nagsisipagsuklay na ng mga buhok, pulbos ng mukha, blush on sa pisngi at tingin sa salamin. Ang kalalakihan naman ay tingin ng oras, pag-aararo ng buhok gamit ang kamay, tingin sa katabi at pagkukuyakoy ang pinagkakaabalahan.
Manong dito nalang!!!
Sa wakas natapos narin ang paglalakbay ko kasama si Manong Driver at ang astig niyang jeep. Isa pa uling pampublikong sasakyan ang dadamahin ng puwet ko... Ang bus!!!

Madali naman akong nakatagpo ng bus dahil kanya kanya ng agenda ang pinuntahan ng mga kapwa ko pasahero. Di na gaanong kahirap kumpara kanina na naghimala lang yata kaya ako nakasakay. Nanalangin kasi ako kay Bro (Elow santino?), buti naman pinagbigyan niya ako. Pero hindi tulad ng hiniling ko sa kanya na maghulog galing sa langit ng jeep na walang lamang pasahero. Iba ang ibinigay niya na di alinsunod sa hinihiling ko.
Nagdedemand pa ako sa Dyos na sana walang pasahero ang ibinigay niya. Dapat nga nagpasalamat nalang ako dahil hindi niya sinunod ang panalangin ko na sana ihagis niya ang jeep sa lupa. Harinaway hindi niya ako ganoong sinunod.
Pero baka naman hindi naman talaga ako ang humiling ng jeep na yun. Sa tingin ko nga yung aleng katabi ko na kanina pa Dyos ko po ng dyos ko po sa tabi ko habang nag aabang ng masasakyan. Mas malakas yata siya kay Bro kaysa sa akin.. Tampo ako dun ha. Pero mabuti naring si Aling OMG at hindi ako na may sayad ang mas pinakinggan ni Bro. Isipin mo nga naman kung ako pa ang dininig niya ng panalangin siguradong may malaking trahedya akong masasaksihan. Makikita ko nalang ang sarili ko sa TV na nakahandusay sa bangketa. Tapos ang balita ang sagwa ng pamagat. Lalake nabagsakan ng jeep Dedo!!!

Ano Daw? May kasunod pa siya... da end na muna kunyari..

Amen!!!