Alamat at Historya

(UNEDITED)

ALAMAT AT HISTORYA

CHAPTER I Ab initio

Part 2 "Ang Alamat"

A hero is no braver than an ordinary man, but he is brave five minutes longer.

- Ralph Waldo Emerson

Ang tatlong kayamanang nabanggit ay hindi kailanman makikita sa kweba. Sa katunayan ang yamang napapaloob sa loob ng yungib ay hindi isang materyal na bagay o kahit maging ang krus ni Kristo ay di matatagpuan.

Masyadong lumalayo ang kasagutan kung ang gagamitin ang tanong na ANO ang misteryosong nilalaman nito. Karapatdapat na gamiting pananong ay SINO ang nasa loob ng kweba at bakit ito ang solusyon sa problema ng Pilipinas.

Tao ang nilalaman!!! Kung ganoon sino siya?

Tagapagligtas ba o baka naman mga nag aamok na rebeldeng hinahamon ang apat na libong buwitre sa gobyerno...

Ang kasagutang ito'y di na dapat patagalin pa. Ang napapaloob sa kweba ay isang bilanggo. Isang dakilang bilanggo!!! Siya ay si Bernardo Carpio. Ang hari ng lahat ng mga Pilipino noon at ngayo'y hari na lamang ng alamat. Layon ng haring ito na lupigin ang korapsyong nananalaytay sa ugat ng lipunan. Itutuwid ang pagkakamali gamit ang madahas na pamamaraan. Gamit ang kakaibang lakas, kaya niyang sumira ng mga matatayog na kaharian. Ang suntok niya nama'y lilinis ng pamahalaan at sasawi ng apat na libong magnanakaw!!!
Ngunit sa kabila ng kadakilaan at imaheng malakas. Si Bernardo Carpio; hari ng mga sawimpalad, hari ng mga alamat, may lakas na 400 na kataong pangkaraniwan ang pangangatawan at hindi sakitin, ang pag asa ng mga walang bukas ay nakagapos ngayon na parang hayop. Ang dakilang hari ngang ito'y di na matatawag na dakila at kapitagpitagan dahik isa na siya ngayong kahabaghabag na bilanggo ng tadhana. Walang kasalukuyan at maaring wala ring hinaharap.

Ang inaasahang tagapagligtas ay ngayong lugmok sa kwebang pinagkukulungan. Naghihintay ng may magsasagip... nag aabang ng kaunting liwanag sa madilim na kulungan!!! Ngunit ang bayani niya yatang hinihintay ay di na darating. Ganap ng sawi ang tagapagtanggol ng mga naapi. Inalisan na nga siya ng laya, nawalan na din ng kaunting pag asa. Sa pagkatagal tagal niyang nalugmok sa lugar na ito, ni isa ay walang nagtangkang iligtas man lang siya sa pagdurusa. Wala ni isang sumubok man lang at magpakabayani... Wala ni isa!!!

Ang kawalan ng tagapagligtas ni Bernardo Carpio ay dahil sa mga katatakutang ng mga Pilipino noon sa tagapagbantay na halimaw sa loob ng yungib. Ang mabagsik na nilalang na ito'y nagsilbing hadlang para sa ikakalaya niya. Bagamat tinuturing na itong payak na katotohanan. Ang nasabing halimaw ay di lamang nakapagtala ng may napapatay o nagagalusan man lang. Wala ring nakaharap ng personal at kahit ang paglalarawan sa nilalang na ito ay wala pang kongkretong katangian. Ginawa na lamang itong katotohanan dahil nga ito'y ganap na kaululan.

Sa kabilang ng kawalan ng magliligtas sa bida, hindi parin masasabing nalimot na ng mga Pilipino si Bernardo Carpio. Araw-araw ay dinadalaw parin ang kanyang yungib para mag alay ng mga prutas, patay na hayop at kung anu ano pang anik anik. Inaalala din kada taon ang kabayanihan ni Carpio noong di pa siya bilanggo. Sinasadula ng mga Pilipino ang kanyang mga paglalakbay at pakikipaglaban sa kasamaan. May mga iba't ibang ritwal at katutubong dasal ding isinasagawa. Kadalasan itong sinasabayan ng sayaw at kanta.

Ngunit ang maringal na pag aaksaya sa pagpapapuri kay Carpio ay walang nagawang mabuti. Wala ni isa sa mga kaluluwa ng mga hayop na isinakripisyo ang nakapagligtas man lang kay Carpio sa kasawian. Maging ang mga prutas ay nangabulok man lang at kinain ng lupa at mga ligaw na hayop. Pati ang mga pistang ginaganap taon taon bilang pagbibigay parangal sa kanya ay walang saysay. Ang kayumangging bayani ay nanatili parin sa piging ng mga rehas. Ang kaawa awang si Bernardo ay nanatiling nananalig na may magpapakawala sa kanya... Isang kahangalan...