Teka! Anong sabi mo? Ano daw?

"Pare, isa kang totoong tao at walang halong kasinungalingan.
In English, FACT you, pare. Totoo ka. In English, FACT you!"

-Bob Ong

Putris naman!! May dalawang segundo palang nakalapag ang mga paa ko sa bus nag-full throttle agad si Manong. Muntikan tuloy mahiwalay ang kaluluwa ko at dalawang alipores na nagpapanggap na aking tagapagbantay. Buti nalang todo kapit ako sa mga oras na yun. Kung hindi ako nagkapit tuko tulad ng ginagawa ng mga politiko siguro tatalsik ang guardian angel at kapartner niyang demonyo.

Dahan dahan kong tinahak ang makipot na daanan habang nakakapit sa mga bangin banginan. Kailangang humawak ng maigeh, mahal ko pa ang buhay ko. Higit dun ayaw kong umitsa din sa ere ang dalawa kong tagapagnatnubay. Nagpapalagayan na kasi ng loob ang dalawang ito. Mahirap na kapag nawalay sila sa isa't isa. Uso pa naman ang emo ngayon baka kung ano pang gawin ng dalawang ungas na langit at ilalim ng lupa ang drama. Kargo konsensya ko pa!!!

Matapos ang walong hakbang, narating ko na rin ang trono ko. Walang nakaupo kaya pumuwesto agad ako sa malapit sa bintana. Noon pa man, ito na ang paboritong lugar ko sa bus. May genetic make-up kasi akong usizero. Di lamang dumadaloy sa dugo ko ang pagiging tsismosa. Mismong nasa DNA na ang ugaling mapagmasid na minana ko pa sa pagiging Pilipino.

Kulang nalang popcorn at full screen cinema na ang bintana. Maraming interesanteng makikita kung titingin ka lang. Mas masaya pa sa mga napapanood mo sa TV na iyakan, lumilipad na naka-bathing suit, mapaghimalang bata , mga balitang pangbansa na tampok ang mga artista. at showbiz intriga na politiko ang bida. Hindi lutong makoy dahil mga totoong tao ang bida. Sa katunayan marami narin akong karanasan na makapanood ng mga dekalidad na pelikula sa bintana. Masikip ang kalye at sobrang usad pagong ang andar ng trapik kaya nasundan ko ang galaw ng artista sa labas. Maganda ang kwento niya, magaling pa siyang umarte. Totoong totoo talaga... Ang bida ngang iyon ay papangalanan nalang nating si lalake. Kanina pa tingin ng tingin sa oras ang bida nating ito. Ewan ko kung anong problema niya at parang naghahabol siya sa oras. Yun nga lang nabisto ko si lalake na di naman talaga late sa trabaho. Pasimple niya kasing pinipisil ang puwetan niya. Tapos lingon sa kanan at tingin sa kaliwa. Putlang putla pa si lalake kaya malamang na hindi maganda ang nilalaman ang tiyan niya.

Ang isa pang dekalibreng palabas na napanood ko sa bintana ng bus ay tungkol din sa isang lalake. Di ko alam kung baliw siya o sobrang walang kontrol lang sa pag iinit. Aba naman nag-aano sa bangketa... (wag ng ituloy ang pagbabasa kung 17 pababa ka lang, pero kung wala naman ang magulang sige pagpatuloy mo lang) Yung tipong pinaglalaruan ang ari niya. Hindi naman mukhang baliw ang lalake yun nga lang parang gago ang ginagawa niya. Saan kaya niya pinahid ang kwan? Kawawa naman yung mga kwan na yun. Isipin mo 30 milyong kwan ang nagsakripisyo para sa ikaliligaya ni lalake... haayy!!! Para sa LUST...

Ngunit ang araw yatang ito ay masasabing malas. Walang magandang palabas sa bintana. Puro billboards, MMDA na nag-aamok sa mga tsuper na pasaway, tumatawid na estudyante sa street lights na green, umiiyak na bata dahil ayaw ibili ng laruan, nobyong nakaakbay kay nobya at billboards,billboards... BILLBOARDS!!!

Wala akong nagawa kundi humikab na lang. Walang kakaiba sa mga oras na ito... Wala wala...

Nilipat ko sa ibang bahagi ang aking paningin. Hindi naman kasi kaganaganang panoorin ang mga tao sa labas baka dito sa loob... mga busmates ko... may magandang scoop... UZIMODE!!!

Lumunok laway at humikab. Lumunok uli ng isa pa... Badtrip mas nakakabagot pa pala. Ang mga pasahero ay kung di nakatingin sa kawalan, cellphone ang tinititigan. "Institutionalized" na talaga ang tao sa daigdig. Para ng mga robot na nakaprogram kung ano ang gagawin.

Mukha yatang hindi buwenas ang araw na iyon.. patay ang oras... As in literal na parang patay ang mga kasama ko... Haayy buhay...

Ilang sandali lang, binasag ni Manong driver ang katahimikan sa loob ng sementeryo este bus pala. Walang pakundangan niya hininto ang bus na itinalsik ng ulo ng mga pasaherong di ko alam kung buhay ba o patay. Galawan lahat ng ulo ng mga pasahero ngunit wala silang kimi sa mga nangyayari. Si konduktora naman ang sumunod na bumasag sa katahimikan at sumigaw ng "SM daw SM daw kung may bababa."

Walang nagtangkang lisanin ang Bus ni Manong... Walang bumaba sa mga pasahero pero may isang umakyat. May hawak siya na puting sobre. Kumpara sa ibang nilalang na nanghihingi ng donasyon, kakaiba siya dahil iisa lang ang daladala niya. Karaniwan kasing sangkaterbang sobre ang daladala ng nanghihingi sa mga pasahero. Minsan nga daig na daig nila pa ang mga kartero dahil sa dami ng bitbit na envelope.

Teka parang alam ko na to' ha... MODUS...!!!

Gumitna ang may hawak ng sobre sa mga patay na pasahero. Binuka niya ang bibig niya't may boses na malungkot na lumabas. Nanghihingi ito ng tulong, ng kaunting barya sa amin. May kanser daw sa utak ang kanyang anak. Nangangailangan daw ito ng agarang operasyon dahil kung hindi maagapan baka huli na ang lahat. Ramdam mo di lang sa mukha niya ang dinadalang pasakit, pati sa pananalita kukurutin ang puso ng mga tagapakinig.

Maraming sinabi ang amang humihingi ng tulong pero di ko na naintindihan ang mga bagay na iyon. Basta humugot nalang ako ng bente pesos sa bulsa. Siguro naman ang maliit na halagang ito'y may maitutulong na din.

Marami ding mga pasahero ang naglabas ng kanilang maliit na tulong para sa lalake. Akala ko nga ako lang ang magbibigay dahil sa pinapakitang patay patayan ng mga kasama ko. Ang ila'y nagbigay ng kanilang natitirang barya at ang iba'y papel na pera. Magkakaiba nga ang halagang iniabot sa kawawang lalake pero nagkakapareho naman ang lahat ng hangarin. Ang pusong Pinoy na pagtulong sa nangangailangan. Buhay pa din pala ang inaakala kong "extinct" (o siguro endangered nalang) na ugaling bayanihan. Nananatili pa din pala ito sa kaibuturan ng damdamin ng mga Pilipino.
Tuwang tuwa ang lalakeng may hawak ng sobre sa pinakitang pagmamalasakit ng mga tao. Inabot niya na may kagalakan ang tulong ng mga tumutulong at nanalig sa ikakagaling ng kanyang anak. Nagpasalamat sa mga nagbigay at nilisang masaya niya ang bus.

Nang makababa ang lalake sa bus tsaka namang biglang may umeksena. Siya ang babaeng konduktora. Sinabi ni Aleng Konduktora sa amin na ang lalake kaninang humihingi ng donasyon ay manloloko sa madaling salita... nanggantso kami ayon sa kanya.

Dagdag pa niya na noon daw nakaraang linggo ang lalake ay umakyat narin para humingi. Ngunit hindi ang anak na may kanser ang ipananghihingi niya kundi ang kapatid niyang naaksidente. At kahapon lang daw, ginawa niya ulit ang kanyang modus at ang pinangsangkalan ang kanyang ama niya para kumita. Mahirap namang paniwalaan na sobrang miserable ang buhay ng mag anak na ito. Saka kung totoo ang sinasabi ng lalakeng may sobre bakit hindi niya pa sabay sabay na ipinanghingi ang tatlong niyang mag anak. Bakit isa isa pa?

Pabirong pagpapatuloy ni konduktora na baka ang kabit daw na may breast cancer ang sunod na ipanghingi nito...

Nagpintig ang tenga ko sa mga pinagsasabi ni Aling Konduktora. Hindi ko napigilan ang sarili kong barahin ang mga dakdak niya. Nasigawan ko siya at sinabing...
"Loko loko ka pala. Alam niyo na palang manloloko ang umakyat kanina kinunsinte mo pa!!! Tapos nang umalis saka ka nagsasatsat na naloko kami . Kung kailan wala na ang manloloko at naloko na ang mga nagpapaniwala."

Hindi na din napigilan ang ngitngit ng mga kapwa ko pasahero. Nilabas din nila ang badtrip sa nag expose na tanga kami.

Sa sobrang kahihiyan hindi na nakuha pang umimik ni Aling Konduktora. Sayang ang expose kung di niya lang sinabi ng maaga. Imbes na bayani siya sa mata ng marami naging kontrabida pa.

Ang masamang naging epekto nito sa mga tao sa bus ay di lamang nawala ang perang sanay napunta sa makabuluhang bagay. Hindi lamang ang halaga ng salapi ang isyu dito kung di pati narin ang gawaing pagtulong sa nangangailangan ang nabahidan na ng pag aalangan. Sino ang gusto ng tumulong kung mababalahura ka lang ng tutulungan mo?

Manong dito nalang.... Aling Konduktora FACT YOU!!! In tagalog totoo kang tao...